Czy wiesz, że potrafisz się sam zahipnotyzować? Nie, nie chodzi o machanie wahadełkiem nad lustrem, aż zaśniesz z otwartymi oczami. Autohipnoza to nie kuglarska sztuczka z programów iluzjonistów, ale intymna podróż do środka siebie – czasem prosta, czasem niewygodna jak rozmowa z własnym cieniem.
Autohipnoza – co to właściwie jest?
Autohipnoza to stan skupionej uwagi i głębokiego rozluźnienia, do którego wprowadzasz się sam – bez hipnotyzera, bez teatralnych sztuczek. To trochę jak medytacja z intencją. Jak rozmowa z własną podświadomością przy świecach, a nie przy biurku z notatkami. To właśnie podświadomość staje się partnerem w tej rozmowie – miękka jak glina, ale potężna jak góra.
W autohipnozie nie tracisz kontroli – wręcz przeciwnie. Odsuwasz na bok wiecznie analizujący umysł i wsłuchujesz się w to, co naprawdę w tobie żyje. W to, co boli, tęskni, albo przeciwnie – co pragnie się przebudzić i zrealizować. To narzędzie samoleczenia. Samowzmacniania. Samopoznania.
Co możesz zyskać dzięki autohipnozie?
1. Zrzucenie ciężarów, które nie twoje – stres, lęki, napięcia – nosimy ich więcej, niż nam się wydaje. Autohipnoza pomaga to dostrzec. I puścić. Wyobraź sobie, że stres to plecak, który ktoś ci wręczył 20 lat temu, a ty nadal go niesiesz, nie sprawdzając, co w nim jest. Autohipnoza to moment, gdy go wreszcie otwierasz.
2. Budowanie nowych nawyków – chcesz wstać rano bez przeklinania budzika? Zacząć ćwiczyć? Przestać sięgać po ciastka przy każdej emocji? Autohipnoza pomaga przestawić torowiska myślenia. Nie przez siłę woli, tylko przez delikatną sugestię. Ciało i umysł słuchają cię wtedy, jakbyś był najważniejszym autorytetem – bo jesteś.
3. Ulga w bólu i chorobach psychosomatycznych – nie – nie „leczy raka”, jak twierdzą internetowi szarlatani. Ale może zmniejszyć ból, napięcie, lęk, które chorobie towarzyszą. Może pomóc zrozumieć, dlaczego ciało mówi „nie” i gdzie trzeba je usłyszeć. W medycynie komplementarnej to nie cud – to codzienność.
4. Otwieranie bram intuicji – autohipnoza to wejście do świątyni podświadomości. Czasem spotykasz tam lęki w masce, ale czasem także… samego siebie. Tego, który wie. Który czuje, co jest dla ciebie dobre. I który mówi cicho, więc w codziennym hałasie go nie słychać.
Przykłady zastosowań – z praktyki naturopaty
- Studentka przed egzaminem codziennie przez 5 minut powtarzała sobie w stanie rozluźnienia: Mam jasny umysł, pamięć mnie wspiera. Efekt? Nie tylko zdała, ale przestała wymiotować ze stresu.
- Kobieta po rozwodzie używała autohipnozy, by poczuć znowu, że zasługuje na miłość. Nie cud – proces. Ale skuteczny.
- Sportowiec tuż przed zawodami: Każdy oddech to spokój. Każdy ruch to precyzja. To działa lepiej niż kawa i krzyk trenera.
- Terapeutka wykorzystująca autohipnozę, by odciąć się od emocji klientów i pacjentów po ciężkiej sesji. Dzięki temu nie wypala się po miesiącu pracy.
To nie są czary. To higiena psychiczna. Rytuał. Praktyka.
Techniki wchodzenia w autohipnozę
Tu pojawia się pytanie: jak się do tego zabrać? Otóż – delikatnie. I z głową. Oto kilka sposobów:
1. Technika oddechowa z kotwicą – oddychasz głęboko i powoli. Z każdym wydechem mówisz sobie: Spokój. I wyobrażasz sobie miejsce, które cię uspokaja – może łąkę, może plażę. Powtarzasz to aż umysł zmięknie.
2. Schodzenie po schodach – wyobrażasz sobie, że schodzisz w dół – 10, 9, 8… z każdym krokiem głębiej i głębiej w stan spokoju. Na dole – twój wewnętrzny pokój, scena, świątynia. Tam możesz rozmawiać z podświadomością.
3. Lustrzana rozmowa – wyobrażasz sobie siebie w lustrze. Tego, kim chcesz się stać. Rozmawiasz. Słuchasz. On odpowiada. To ty – ale z przyszłości. Twoja lepsza wersja. Twoja mądrość.
4. Afirmacja w rytmie serca – kładziesz dłoń na sercu. Mówisz w myślach – w rytmie uderzeń: Jestem… spokojny… bezpieczny… wystarczający. Proste. A głębokie.
Ale uwaga! Autohipnoza to nie zabawka
Nie wszystko, co działa, jest bezpieczne. Nie każda technika będzie dla każdego. Tak jak nie każda dieta pasuje każdemu ciału, tak i nie każda sugestia trafi w duszę. Są sytuacje, gdy autohipnoza może przynieść więcej szkody niż pożytku.
Zagrożenia, które warto znać
1. Zbyt głębokie wejście bez wyjścia – jeśli wejdziesz za głęboko i nie umiesz się wybudzić – możesz czuć się rozkojarzony, odklejony od rzeczywistości. Jakbyś wrócił z podróży, ale walizki zostały w innym kraju. To dlatego zawsze trzeba uczyć się technik zakończenia transu: odliczania w górę, poruszania palcami, otwierania oczu na dźwięki.
2. Sugestie, które są jak trucizna – nieumiejętnie dobrana autosugestia (np. Muszę być silny za wszelką cenę) może wcisnąć cię w wewnętrzny przymus. W autohipnozie nie afirmujesz bzdur. Nie jesteś robokopem. Jesteś człowiekiem. A ludzie mają prawo czuć.
3. Praca z traumą bez przygotowania – jeśli ktoś w autohipnozie zaczyna cofać się do bolesnych wspomnień, a nie wie, jak je przepracować – to jak wchodzenie do jaskini bez latarki. Nie zalecane. Niebezpieczne. Od tego są terapeuci.
4. Osobowość rozszczepiona – tykająca bomba – w zaburzeniach dysocjacyjnych (np. DID), przy silnych lękach paranoidalnych, schizofrenii – każda forma autosugestii może nasilić objawy. Nie praktykuj autohipnozy sam, jeśli jesteś w grupie ryzyka. To jak zabawa z ogniem w suchym lesie.
Autohipnoza – sztuka dla uważnych
To nie magia. To narzędzie. Można nim zbudować dom. Albo rozbić szybę. To, jak go użyjesz, zależy od świadomości – i intencji.
Autohipnoza ma wielką moc. Ale nie zastąpi czucia. Nie zastąpi autentyczności. Nie naprawi wszystkiego – ale może ci pomóc zrozumieć, co naprawdę wymaga naprawy.
Możesz zacząć dziś. Oddech. Spokój. Jedno zdanie. Jedna myśl. I ciche: jestem gotów.
A może właśnie to zdanie będzie twoją pierwszą sugestią?
♥ Szkoła Zen Reiki w Polsce